روزمرگی

عمل حسام انجام شد ، دکترش که خیلی راضی بود ولی همه چیز به همکاری حسام بستگی داره ولی ظاهرا این پسر نمی خواد همکاری کنه دکترش هم گفته که فقط ۱ ماه فرصت داره که تمرین ها رو انجام بده و از چسبندگی مجدد جلوگیری کنه ولی ظاهرا که خودش علاقه ای به  تغییر وضعیتش نداره  و این چند روزی که تو بیمارستان بوده حسابی عصبیش کرده و حاضر نیست به حرف کسی گوش بده  تا جمعه که بیمارستان بوده پرستار ها و دکتر ها به زور چوب ها(چوب بستنی)و کش ها رو واسش می گذاشتن ولی حالا که امده خونه می گه نمی توم بزارم دردم میاد وقتی هم خاله اصرارکرده گقته من اصلا می خوام همین طوری بمونه خاله هم ناراحت شده و گفته به درک تا حالا هر کاری که لازم بوده براش کردن دیگه چی کار کنن بیچاره ها وقتی خودش دلش به حال خودش نمی سوزه و به فکر نیست .

انقدر این روزها زندگیم یک نواخت و تکراری شده که من رو تبدیل کرده به یه دختر غرغرو و بد اخلاق و بی حوصله هرچند که دور و بری ها حسابی داره زندگی شون متحول می شه و همه یه جورایی سرشون گرمه ، عروسی و نامزدی و انتظار برای امدن یه نی نی که تا اواخر شهریور از راه می رسه و مهاجرت و تعویض خونه مون که همین ۵ شنبه جمعه اثاث کشی می کنیم که اصلا برای من خوشایند نیست.

چند روز پیش که همه داشتند بحث می کردن که ساغر زایمان طبیعی داشته باشه یا سزارین یاد اون روزی افتادم که داشتیم بحث می کردیم که بچه خودش به دنیا میاد یا به دنیا میارنش با اون لبخندی که رو لب داشتیم می خواستیم همدیگر رو توجیه کنیم

خدا کنه اون چیزی که ازش می ترسم اتفاق نیفته اصلا دلم نمی خواد بد نام بشی اصلا ، دلم نمی خواد خودم هم بد نام بشم